17 Ocak 2012 Salı

sebretengiye

sebrê insani ke bi teng, eke a tenge ke name kenê, kenê şıltek (soyut, abstract), cı ra beno „sebretengiye“.

Nae sero jü mesela amê mı viri:

Jü kêneke zewecina, ama hona nêzana kami de. Ne o lacek diyo, ne boe kerdo. Name heşiya pê. Neyse, roca veyviya hirêyine de endi dano ra estıkanê nae, yeno, kuno verê gule, çıke endi zaf qefeliya, têl u tunc biya. Vana, ezo rakuyi, hewno henên nişto ro mı ke mecal mı nêdano pay ra vınderi. Sano, tariyo. Sona oda cıwamêrdan, iyê pêro uca roniştiyê. Veyvıke zamay nas nêkena, nêzana kamciyo. Çımê xo pıra fetelnena, kınc u kol ra ki nêvecena kamciyo. Endi tabat nêkena, zırçena cemati ra:
- Kam ke nano ma, endi bêro, lıngê rew ma no! Hewnê ma ame, sonime, kunime ra...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder