Mormekê beno, cêniya xo bena, pia dewe de weşiya
xo ramenê. Rozê cênıke bena pêrsane, cıle ra, ra nêurzena, nêşkina xo caê ro
bılewno. Heftê nia, dı heftey nia, mêrdê xo xızmeta dae keno. Her ke şi, canê
mormeki ki cêniya xo wazeno, hama nêşkino şêro lewe; cênıke nêwesa. Cênıke halê
mormeki vênena, gunekiya xo cı rê yena, ebe nalais vana, “mormek, tı nao çı waxto
nêşkina miyanê xo reet kerê, kışi to rê biyê hesrete. Mı to rê serê dolabi de
tenê perey nê ro, xorê so kerxane, miyanê xo reet ke,bê”. Mormek zaf sa beno,
roza bine urzeno ra, riyê xo tereno, xo rındek piseno têra. Vano, “cênık, ez
ewro qına wejire kon, yon. Roze roza mına”. Terkneno, sono. Werte ra zaf
nêvêreno ra, mormek kuno zerrê çêyi. Cênıke sas bena ke pers kena:
“Qıda, tı çıtur heni herbi şiya suke, çıtur rew
ama?”. Vano,
“Ez suke nêşiyane ke. Ez ke veciyane tever, na
cirana ma ez diyane, mı ra pers kerd, ‘sona koti nia rındek?’. Mı ki hal –
mesel cı rê qesey kerd. Ae ki nae sero vat ke, ‘ma, çı sona suke hunde düri;
bê, ez don to, ma; isanetêni nêmerda!’. Ezı ki şiyane lewê dae.” Ney sero
cênıke vana,
“Ma, mormek, to thawa perey day cı?”. Vano,
“Elbet ke, feqire mı rê azet-xızmeta xo kerda,
cênıke”. Cênıke hêrs bena, vana,
“Weeey, a orrrrospiya qınedai! Cêniya nızamu de
nia de, ha! To ra peru cêna, he? Cı rê ğenim bo! Mı çand rey do mêrdê dae, mı
qe dey ra perey nêguretê; a qaltağe çıra to ra peru cêna!”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder