hewno gıran

HİRÊ HAVALÊ TÜTINCİ

Hirê havali benê, xorê idarê xo tütın’a kenê. Ni havali serrı bı serrı tütınê xo ramınê, barê goligo kenê, benê, şükı bı şükı gêrenê, xorê rosenê.

Ni havalo ra ê jüyê hewnê xo zaf gıran beno. Koti dı kı areşinê, sêr kenê kı havalê xo taf hewn ra şiyo, dina kı bırıciyo, eyn dı niyo.

Rêyê nê, dı rey nê, havalê xo vanê: “No nia nêbeno.” Rocê, “Ma ni rê oyınê bıkımı” vanê, kunê cı, mabênê xo dı pilanê kenê...

Rocê oncia caê dı areşinê, sêr kenê kı havalê xo hao oncia hewn ra şiyo. Kunê pıra, veng danê cı, se kenê, nêeşino xo.

Nina gênê, doxindia havalê xo kenê ya, salvaro oncenê cêr, vırqoşi çarnenê ya, qını dı hak sıkınê (sıknenê), oncia salvaro oncenê cor, raa xo ra dewam kenê...

Mêrık lêla vezeno ra, nata-bota sêr keno kı kes çino, ano kı ravezo, sêro; sêr keno kı qına xo hita, pêro çılqena, “hala hala, no çıko?!” vano, destê xu’ya qına xo oxlemis keno: “Wi-thaêê, sazê mı kerdê, nê mı!” vano, doxindia salvaronê xo qeym gêno pê, vezeno ra, vazeno...